Ayet ve hadisleri n çoğunda rabıta, Allah ve Peygamber in düşmanlarına karşı silahlanm a, cihat için hazırlıklı olma, müslümanlarla kâfirlerin arasındaki hudut karakolla rında nöbet bekleme ve bu duygulara sıkı sıkıya bağlı olma demektir. Buna göre ayet ve hadislerd e kasdedile n anlamlard an mutasavvıfların uygulamasını destekley ecek en ufak bir işaret yoktur. Ayet ve hadislerd e dile getirilen cihad ruhunu meskenete çevirmekten başka bir şey yapmayan mutasavvıflar Kur'an ve hadislerd eki bu ribat kelimesin i çok yanlış bir alana çekmişlerdir. Hiçbir sahabi Resululla h'ı aracı kılarak rabıta yapmadığı gibi, hiçbir tabii de sahabe'yi aracı kılarak rabıta yapmamıştır.

Abdulhaki m Arvasi, Rabıta kitabında, mürşidi rabıta etmenin en eriştirici yol olduğunu(!) belirtirk en Ebu Bekr r.a.’ın helada bile Rasululla h’ı düşündüğünü, İmam Buhari’nin de bunu rivayet ettiğini söyleyerek delil getirir. Ancak bu ne sahihi Buhari’de ne de başka bir hadis kitabında geçmemektedir. Bu rivayet sabit olsaydı bile rabıtaya delil olmaz. Aksi halde Ebu Bekir r.a.’ın Allah’a ulaşmak için helada rabıta yaptığını mı söyleyecekler?

Rabıtanın bu şekildeki uygulaması, tarikatla rın Hicri yedinci yüzyıldan sonraki dönemlerde uydurdukl arı bir bid'attir. Hakka ulaşmak için mürşidi rabıta etmenin şart olduğunu iddia edenlere sormak lazım; Bu tarihten önce yaşamış olan ve dolayısıyla böyle bir rabıtanın ne olduğunu bilmeyen sahabe, tabiin, Salih zatlar batılda mı kalmışlardır?

Bazı sofiler, şeyhlerin müridleri sohbetle değil, himmet nazarı ile irşad ettiğini iddia ediyorlar . Bunu iddia eden kişinin şeyhinin, Rasululla h sallallah u aleyhi ve sellem’den ve sahabeler den üstün olduğunu da söylemesi gerekir. Bu da imkânsızdır. Zira böyle bir irşat metodu olsaydı Rasululla h sallallah u aleyhi ve sellem’in müşriklerle cihad etmesine hiç gerek kalmaz, şirk üzere ölen iki amcasının hidayetin e de vesile olabilirdi. Hidayet ancak Allah’tandır.